Mijn Oom Ricardo

wanneer het hun tijd zou zijn — ,,over honderd jaar” — dat zeiden ze voor alle zekerheid erbij, om toch maar zoo lang mogelijk uit den Hemel weg te blijven en hier op deze aarde in dit leven ambitieus, zakelijk en maatschappelijk te kunnen zijn.

En dat juist waren de drie eigenschappen, waaraan het Oom Ricardo volkomen ontbroken had: zakelijkheid, ambitie en maatschappelijkheid. Hij had slechts één dezer veelgeprezen eigenschappen bezeten, dan was hij wel ,,een bruikbaar mensch” geworden en zou hij nu niet in zulke natte, afgedragen, naar armoede en nachtasyl riekende kleeren voor ons hebben gestaan. Dat zei mijn vader tenminste eens tegen hem — dat van de eigenschappen, waarvan het gemis door Oom Ricardo zoo aan den lijve werd gevoeld en die mijn vader zelf in zoo hooge mate bezat. ,,Je komt er met zonder dat — de anderen verdringen en vertrappen je anders”, zei hij eens, waarop Oom Ricardo alleen maar zwaar gezucht had.

Goeie genade, een zakelijke, ambitieuse, maatschappelijk-geslaagde Ricardo kon ik me niet eens voorstellen. De mooie regelmatige trekken van zijn open gelaat kregen dan in mijn gedachten direct dat verwron-gene, berekende en tenslotte vulgaire dat de meeste groote menschen-gezichten tot zulke

7