Door daden van geweld of list verloor men de belangstelling en sympathie van allen, wanneer men niet sterk of handig genoeg was. Door eenvoudig om te vallen met een ‘Ali-Baba’ in de hand werd men plotseling het middelpunt van belangstelling en meegevoel, terwijl men door ingewikkelde kronkelingen op de grond en een goed volgehouden maagkramp-sketch toch veel meer aanspraak op deze humane uitingen had kunnen maken ... Met een Ali-Baba in de hand; dit wafelachtige choco-ladeversnaperingetje mag vooral niet vergeten worden. Het demonstreert duidelijk hoe een zelfde voorwerp onder verschillende omstandigheden van aspect veranderen kan.
Had precies zo’n zelfde Ali-Baba nog niet een week geleden een ontzettende uitwerking gehad, toen ik bij het verorberen van deze brosse snoeperij gedurende de natuurkundeles betrapt werd? Betrapt heette het toen, en tot straf had de pedagoog, die ons in de geheimen der natuur in te wijden had, mij twee uur bij ‘het lijk’ doen nablijven. Zo noemde ik in m’n kinderlijke onwetendheid het menselijke geraamte, dat in het halfdonker van de lege klas breed tegen me grijnsde en me zó’n stuip van angst bezorgde, dat ik sinds die tijd elke nacht doodshoofden en geraamten in alle hoeken van de slaapkamer zag spoken. Van deze gruwelijke nachtangst werd thuis weinig notitie genomen. Des te meer van een brief, waarin buiten mijn neiging tot liederlijke luiheid en mijn geringe belangstelling in de natuurkunde, de aanstoot verwekkende Ali-Baba ten onrechte als een onsmakelijk,
59