Trammelant met de familie

was - fantasie noemde ik een chocolade-muiltje met witte suikerranden erom - fantasie een enkel rood glinsterend klokje van een kerstboom of een kleurige lampion - fantasie alle tintelende dingen die niet nuttig, niet degelijk en niet solide waren.

En nu was ik op weg om iets zo uitermate nuttigs en degelijks als een studieboek te gaan kopen, hoewel een leerboek voor Sanskriet me evenveel geholpen zou hebben en me ook dezelfde belangstelling inboezemde.

Met heldenmoed wendde ik me af van de etalages met verlokkende overblijfselen der voorbije feestdagen. Ouwe kerstventjes uit chocolade met mandjes op de rug en hulsttakjes in de hand, allerlei bontgekleurde suikeren ringen en tierlantijnen, die toch zo volkomen aan mijn begrip van fantasie beantwoordden.

Maar het noodlot, dat die middag nog niet helemaal met me afgerekend had, zat ook in het boekwinkeltje, dat mijn klandizie genoot, op de loer; een boekhandel, die bij de andere kinderen niet voor vol werd aangezien, iets wat men niet te woordelijk moet nemen, want vol was het er genoeg, hoewel juist niet met schoolboeken, die echter op wens in alle soorten en elke uitvoering geleverd konden worden. De aanwezige voorraad bestond hoofdzakelijk uit Nick Carters, Lord Listers en werken voor lieden, die raadgevingen voor de huwelijkse staat en de naaste toekomst wensten te ontvangen.

De boekhandelaar, een klein schichtig man, die steeds in een spruitjes- en petroleumlucht gehuld was, had het niet op Leenmeyer en dergelijk ‘spul’ begrepen, - een mening,

52