Trammelant met de familie

bedoel ik. En ik wil aan tafel die rare praatjes niet, versta je? Eet behoorlijk je ham op! ’

Drie paar verwijtende ogen - nu had ik pa weer in een kwade bui gebracht, en pa z n bui moest soms als een broos rauw eitje behandeld worden - pa z’n bui bij het koffieuurtje, het naargeestige f amiliebijeenkomstje tussen twaalf en twee, dat ik het ergste van de hele dag vond ... Juist had men iets beroerds achter de rug ten gevolge van overdreven beleefde conjunctivi, of boterhammen met onsympathiek geworden ham en glazen melk met griezel-opwekkende velletjes vormden een beklemmende over-gang tot de middag, die even uitzichtloos en benauwend als de ochtend worden zou. En nu nog een drukkende stilte met een bouderende pa erbij, die op de een of andere manier aan het spreken gebracht moest worden, anders zou het niet uit te houden zijn - ik kon niet langer een heel uur zwijgend langs de ham blijven staren en aan de angstig versierde big denken.

‘De geschiedenisleraar heeft gezegd, dat de laatste druk van Leenmeyers Algemene Geschiedenis veel beter is dan de vorige,’ begon ik maar op goed geluk, ‘sommige kinderen mogen hem kopen, ’t Is reuze-dik en vol plaatjes, vierde, laatste, herziene en door illustraties verluchte uitgave,’ kletste ik door.

‘Wanneer die uitgave zoveel beter is, mag jij ze ook hebben,’ vergunde pa, vertederd door mijn plotselinge ge-schiedenis-belangstelling en allengs zachter gestemd door een mootje koude zalm, in reserve gehouden voor een eventuele kwade bui. En hij gaf me tweevijfenzeventig,

48