Trammelant met de familie

Nee, men hoefde geen viervijfentachtig uit te geven, om werkelijk grappige en vermakelijke dingen te zien. De Sint-Nicolaasetalages, die dat jaar grootscheeps opgezet waren, konden dan ten minste vijfentwintig gulden per voorstelling opbrengen. Alles bewoog erin; apen, olifanten en clowns, en ze leken helemaal niet op saaie whist-avondjes, die etalages. Daarbij had men zo in de morgenuren de beste plaats; helemaal vooraan - een groot verschil met de woensdag- en zaterdagmiddagen, waarop men de kleine kindertjes met hun bedillerige moeders de voorrang moest laten - alsof die het fijne van het geval beter snapten dan ik. De moeders keken onder de hand naar de modeafdeling uit en die kinderen begonnen dan drenzerig te worden. - Nu had ik volkomen de ruimte. In een droomwereld van fabelwezens speelde zich een zorgeloos en kleurig leven af. Een grijze nevelachtige ochtend stond buiten de grote spiegelruiten, waar al kleine rode lampjes achter opgloeiden; de dag werd nu rosé gemaakt. Olifanten met oosterse kopbedekking en kleden rijk versierd lieten goedmoedig kinderlijke, in matrozenpakjes gedoste aapjes op hun rug rijden. Clowns en beren vormden een soort vriendschappelijke cercle met Sinterklaas en zwarte Piet, en op een met glinsterende sneeuw bedekte sprookjesaarde raasden locomotieven en treinen naar een onbekend, doch heerlijk doel, waarheen toverachtige lampjes groene en rode seinen uitstraalden. En het gaf een warm gevoel van vertrouwdheid, dat het opnieuw de gelijkgezinden waren, van de poppenkast en van de sokophoudersvoorstelling, die

33