Trammelant met de familie

bijbelwoord:‘Laat de doden hunne doden begraven’... ‘Dan wil ik je eens wat anders zeggen,’ doceert een der vermelde familieleden, ‘je bent toch ook zo’n stuk artiest, dan ken je wel Cecile van Denderen, ze is een schilderes van naam, - en ze is ook nog van onze famiüe - nu, deze dame weet dan ook wel hoe het hoort: zij heeft nu al voor zichzelf en voor haar man en kinderen gezorgd, dat ze keurig eerste klasse gecremeerd worden met Bach als begeleiding. Afgezien daarvan, dat Beethoven te opgewekt was, stelde ze Bach ver boven Beethoven, als vrouw van cultuur, dat waren haar eigenste woorden. Dat behoorde jij nu ook te doen!’

‘Wat bedoel je?’ vraag ik onnozel. ‘Bach boven Beethoven stellen of cremeren?’

‘Nee, dat natuurlijk niet,’ zegt familielid numero twee, ‘eraan denken, dat je een keurige eerste klas begrafenis krijgt - al was het maar voor je familie. Of je voor cremeren bent of gewoon begraven, hangt van je principes af.’ ‘Ik prefereer voorlopig nog een beetje te leven,’ antwoord ik bescheiden, ‘en o, als jullie eens wisten, wat er voor verrukkelijke dingen voor geld te krijgen zijn - jullie zeggen altijd dat ik de waarde van het geld niet ken -, dat is toch zonde en schande om al dat goeie geld, als ik het had, te besteden aan een rot-begrafenis! ’

‘Nu, dan zijn wij anders,’ scandeert het hele familiekoor, ‘wanneer jij mocht overlijden, laten we je in de puntjes begraven, zo zijn wij nu.’ Ze doen of ze me een geweldig cadeau geven en verwachten nu, dat ik ze hartelijk zal bedanken.

109