Onmaatschappelijke voorkeur

laten wachten, weet je wel - bij de wafels?’ stelde hij doodvermoeid en oneindig treurig voor. Het was koud, er was wind, er was een bleke zon - het was voorjaar. Kermis was er zowat niet op dat vroeg-trieste schooluur -alles zat dicht of werd in elkaar gezet, en in de wafelkraam stonden enkel een paar mannen bier te drinken - het rook er niet eens meer naar iets lekkers - alleen naar koude sigaren en dof pluche. Even beleefde ik nog met intense belangstelling het heuglijke feit, dat er slechts voor ons beiden wafels gebakken werden - eigenlijk alleen voor mij — want Tom gaf niet om wafels. ’Nu niet meer’, zei hij met nadruk. Ik reageerde nauwelijks op het zacht verwijt, want de wafels namen nu m’n hele aandacht in beslag. Ik kreeg ze met suiker en al bestrooid en even was de geur er ook weer. Even was alles verrukkelijk - het ongewone uur, de pluche banken en de brosse wafels... Maar er zou nu een oploop zijn, een hele rel stond me bij de school op te wachten, joelend en gemeen schreeuwend: ’Scharesliep-meid, spullemansgek,’ en nog veel onaangenamer dingen. ’Nog erger, wat dan?’ informeerde ik gretig nieuwsgierig, nu ik veilig voor de beschimpingen uit de buurt zat, ’zeg het maar gerust.’ - ’Nee, ik zeg het niet - waarom ben je niet bij dat aardige rode jongetje gebleven? — hij werd zo getreiterd met je en staat aldoor te huilen,’ vroeg Tom, zonder in te gaan op mijn vurige belangstelling ten opzichte van de scheldwoorden en benamingen, die nu prettig een eind in de verte over mijn hoofd wegdwarrelden. Tk heb je toch al van die snotneus verteld’, antwoordde ik ongeduldig en vaag, ’en het is geen Zigeuner, het is een dompteur en hij lijkt op Antinus,’ met de klemtoon op de voorlaatste lettergreep, daar ik die naam als een klassieke variatie op het Hollandse Tinus beschouwde — ’Antinous’, verbeterde Tom me, ’hoe weet je dat van Antinous?’ -’O, ik weet alles van ze,’ beweerde ik met enige overdrijving en alsof ik familie was van alle Olympische en andere góden, ’ze zijn mooi, ze staan in het museum in gips, maar