Onmaatschappelijke voorkeur

je een verraaier, en dat wil je toch niet zijn, is niet?’

Nee, natuurlijk, een verrader was ik niet, dat zou het allergemeenste zijn - maar waarom mocht ik nu niet over Nelly spreken? - ’Omdat ze in zonde leeft,’ legde Da me uit, ’en doe de zweer nou nogeens over.’ Gehoorzaam zwoer ik alles, wat Da wilde en vroeg vlak daarna: ’Is in zonde leven altijd zo prettig met rood en een papegaai, waarom leef jij dan niet in zonde en moekie niet?’ ’Je moeder en ik zijn fatsoenlijk, dat kan je niet vergelijken.’ ’Maar dan is fatsoenlijk-zijn: het naar hebben - jij met vuilnisbakken en moekie met kwaaie buien van vader, als het eten een beetje aangebrand is. Ba, geef mij de zonde dan maar - wat is zonde eigenlijk? Zonde van het geld, zeggen ze thuis zo vaak, wanneer iemand wat royaal wil zijn - je zus Nelly is ook erg royaal, zeg.’ ’Denk aan je zweer,’ verzocht Da somber, ’het is een geheim, mijn zuster Nelly is al drie jaar in het leven, en dat mag nooit iemand te weten komen, hoor je.’ ’In wat voor leven?’ informeerde ik, Da sprak zo vreemd vandaag. ’Nou, ze is in het leven,’ herhaalde Da, ’dat is iets heel ergs, het is een doodzonde - ze is een meisje van pleizier, Nelly.’ ’En ben jij een meisje van verdriet en moekie een vrouw van verdriet, omdat jullie het niet zo gezellig hebben, is het gezellig-hebben een doodzonde? Dan ga ik ook in het leven, al is het een dood-zonde, want ik wil geen meisje van verdriet zijn - ik zal het ze morgen allemaal zeggen; ik laat me niet meer op mijn kop zitten - hoe moet je iemand van pleizier worden?’

’Je hebt gezworen,’ antwoordde Da mat en beslist, ’en we konden de krui je voor de augurke niet bij Mok krijgen, daarom moeste we helemaal naar Koster lopen.’ ’Dat moet ik jokken, hè?’ vroeg ik, blij met mijn eigen goed verstand, ’ik moest eerst een zweer doen, dat ik nooit je zus heb gezien en straks liegen over de kruiden - en we zijn nog een eind omgelopen, hè Da, omdat ik er zo om gezeurd heb - daarom zijn we zo laat, hè?