Huil niet voor de tijd gekomen is

Hij vergat het hele piano-instituut te Boedapest in zijn hartstochtelijke zelfbeschuldigingen en ik wist niets beters te doen dan weer een kop thee met veel rum voor hem neer te zetten en enige schrale troostredenen te bedenken: ‘Misschien waren ze wel zwak van gestel en te goed voor deze wereld. ’ Dit laatste had ik goddank voor enige dagen van ons dienstmeisje gehoord. Goddank, zeg ik, want oom Ricardo nam mijn woorden gretig over: ‘Je hebt een kind met een gevoelige begrijpende ziel/ was het compliment dat hij mijn moeder en mij met van aandoening trillende stem gaf. ‘Dat kind heeft gelijk. Te goed voor deze wereld, o veel te goed voor deze harde zelfzuchtige wereld en zwak van gestel, teer en zwak.’ Rijkelijk vloeiden zijn tranen weer en ik stal bij die gelegenheid zes mooie grote zakdoeken van mijn vader voor het goede doel - edeler en romantischer immers dan het ordinaire dagelijkse gebruik dat mijn vader ervan maakte - het leken mij te veel tranen voor dat kleine kinder-zakdoekje van mij - hij zou nog veel huilen om zijn vrouw en zijn kind en wie weet wat nog meer - zes zakdoeken zouden amper genoeg zijn. Ik had haastig die zakdoeken weggegrist uit de hoge mahoniehouten kast; goeie genade, wat een linnenkast hadden we eigenlijk, er kwam geen einde aan de stapels zakdoeken alleen al — maar ik durfde niet meer te nemen en pakte inderhaast nog een paar witte peau de suède herenhandschoenen mee. Moeke liet het oogluikend toe met de zakdoeken - ik had ze in elkaar gefrommeld en zo leken het het er veel minder. Oom Ricardo’s zigeunerogen kregen een verheerlijkte uitdrukking bij het zien van die rare handschoenen. ‘Mag ik die hebben?’ vroeg hij mijn moeder ademloos, ‘o wanneer ik die erbij had, zo chic, zo af is men dan. ’ ‘Maar Ricardo, je kunt toch niet met die witte trouwpartij-handschoenen lopen, wat wil je er in ’s hemelsnaam mee doen?’

Ricardo holde naar de keuken - en ik hem direct achterna - en ik zag een mengsel ontstaan, dat ik helaas vergeten ben en waar ook thee bij te pas kwam; even later hadden de handschoenen een geelachtige kleur gekregen, die destijds zeer in trek was. Op