Huil niet voor de tijd gekomen is

zolderatelier dag en nacht openhouden voor de rare luchtjes van beneden - ik houd veel van frisse lucht. Maar je krijgt zelden de goede mensen voor zoiets, ik sukkelde met mijn assistenten, niets bevalt ze, overal merken ze wat op aan. ’

Ik vond het nu het juiste ogenblik om mezelf aan te bieden als muziek-assistente, tot alles bereid, zelfs om op karton of wat dan ook te slapen. Mijn ouders behoefden dan geen zorgen meer om mij te hebben, waarvan ze zich altijd een - volgens mij dan -overdreven voorstelling maakten; en de naam Boedapest trok me als een magneet. Ik kon werkelijk een beetje pianospelen en oom Ricardo had er direct oren naar. Hij luisterde met grote aandacht naar mijn paradestukken: enige Lieder ohne Worte, negrosongs en een stuk uit Rosamunde.

‘God, dat kind heeft aanleg,’ barstte hij verrukt uit, ‘geef me dat kind en een - laat eens zien - nou, een twintig, dertig pond mee, en probeer het voor een maand of drie; ik zal als een vader voor haar zorgen. ’

Bijna had ik het geluk te pakken - bijna - want moeder vond me nog veel te jong en ze wist zeker dat vader het nooit goed zou vinden. Eerst dacht ik dat twintig of dertig pond iets was, dat aan mijn eigen gewicht ontbrak of een soort van ballast, kleren en muziekstukken misschien; maar later hoorde ik dat oom Ricardo, als hij geld wilde hebben, zich altijd in ponden uitdrukte-dan klonk het minder; bovendien scheen hij het pond (in verband met zijn Engelse herkomst) gedistingeerder te vinden dan de burgerlijke Hollandse gulden.

‘Natuurlijk wil vader het weer niet hebben,’ brulde ik van woede en teleurstelling, ‘nooit vindt hij iets goed, dat ik prettig en plezierig vind - altijd zeurt hij over rotrapporten, degelijkheid en vooruitkomen in de wereld - wat heb ik al niet moeten bedenken om een enkele dag vrij te krijgen, wanneer er algebra-proefwerk of iets anders onmogelijks van me verlangd werd. ’ Ik had eens een meisje gezien dat bloed opgaf - hoe benijdde ik dat kind, toen ze direct daarop vrij kreeg; in m’n ellende heb ik toen m’n tandvlees opengekrabd, ik deed het heus niet voor m’n ple-