Huil niet voor de tijd gekomen is

‘Het heeft een voordeel/ merkte mijn vader plotseling tot mijn stomme verbazing op - het was voor ’t eerst dat zijn opinie over mij in enig opzicht gewijzigd werd -, ‘ze kan direct elke dag haar hele hoofd met haar en al wassen, net als een jongen. Ik houd niet van stoffig haar.’ De nichten en tante protesteerden ongewoon hevig en vonden eenmaal per drie maanden je haar wassen meer dan genoeg, maar mijn vader herhaalde droog: ‘Nee, stoffig haar vind ik onsmakelijk’ en keek met een vage blik naar de vlechten en knotjes.

Om het echec met het haar goed te maken, werd een loflied op Hannes aangeheven, op zijn deftige afkomst: ‘Hij is van eerste familie,’ zijn knapheid en zijn beginselvast karakter: ‘Als eerstejaars student werd hij direct geheelonthouder - hij kon niet tegen dat ruwe ontgroenen - en nooit heeft hij meer een druppel sterke drank geproefd. ’ Hannes staarde met waterige ogen in de verrukte van nicht Ank en vertelde op een toon of hij in trance verkeerde, dat hij vergeestelijkt leefde, vegetariër en estheet was en sinds vijfjaar drank vrij. Hij herhaalde met zulk een pathos: ‘Nooit zal ik meer een druppel drank aanroeren,’ alsof het heil der mensheid hiervan afhing. Zonder enige overgang declameerde hij zonder de minste gêne het ‘Du bist wie eine Blume’, dat was op Ank bedoeld. En toen kon ik het niet meer uithouden: ‘Jopie Kuyl heeft werkelijk een gezichtje als een bloem en niet als een rode kool, haar vader is frenioloog of zoiets en zo vreselijk ethisch’ (ik verwarde twee nogal vijandige begrippen) ‘dat hij de onderste traptree niet mooi meer vond, herinner je je wel, vader, maar ze krijgen een nieuwe van mahoniehout.’ (Bij ongeluk gebruikte ik het goede woord, want was het trap-zagen niet een ‘ethische’ handeling ten nutte en ter verwarming van zijn gehele gezin geweest?) ‘En,’ eindigde ik na een onheilspellende pauze, ‘er is nu letterlijk niemand bij de Kuylen die smakt bij zijn eten. ’ Want Hannes, die geweldige porties kool en aardappelen naar binnen werkte, smakte - duidelijk en voor iedereen hoorbaar. Misschien een slechte gewoonte bij het vele studeren en abstracte denken opgedaan. Of een rest van een nog niet