Huil niet voor de tijd gekomen is

de sauskom zwaaien, opdat Anks en Liens en tantes provinciaal-stijve, kraakheldere, met veel stijfsel gesteven japonnen per ongeluk een paar bruine jus vlekken zouden krijgen. ‘Wat is dat kind toch onhebbelijk wild en ongemanierd’ - ze waren doodsbang voor jusspatjes. Eigenaardiger wij ze bleef de vermaning van mijn vader zeer mat, terwijl hij anders bijna overdreven op goede tafelmanieren lette. Mijn vader nam ongeveer evenveel notitie van tante en nichten, of ze een hinderlijk soort grammofoon waren of een radio die men uit beleefdheid niet kan afzetten, hoe onuitstaanbaar de swing en de jazz en verdere onderhoudende muziek ook zijn mogen. Soms trok hij even onwillig zijn mondhoeken naar beneden - bij hem teken van uiterste geprikkeldheid - als Lientje en Ank en tante Cor niets dan onaangename dingen zeiden, terwijl ze bij ons op bezoek waren en moekie met hoogrode gloeiende wangen haar verwanten bezighield met conversatie, schotels aanbieden en gelijk geven, wat ik nog het ergste vond. En niet genoeg dat ze op gezette tijden onvermijdelijk terugkwamen als verkoudheid, voorjaarsschoonmaak en muggen, op een mooie meidag brachten ze ook nog een zekere Hannes mee. Hannes, de verloofde van de zestienjarige Ank met de schrale vlechten, die vanaf dit keerpunt in haar leven tot een knotje in haar mollige nek opgerold werden. Hannes bezat een vooruitstekende adamsappel, die nare naam, een graad, en was bezig een tweede graad te halen. De hele familie van Hannes had dat gedaan, graden gehaald. In mijn onverstand trok ik hieruit de conclusie, dat ze allemaal te kleine keelgaten hadden en ik vroeg of ze zich zo geregeld verslikten. Maar het waren geleerdheidsgraden, geen graten, zoals de Tantesfa-milie met diepe minachting voor mijn onwetendheid mededeelde. ‘Wat blijft dat kind achterlijk, hè,’ insinueerde tante, ‘geen wonder dat dat haar van haar nou maar niet verder groeien wil. Als je niet beter wist, zou je zeggen dat ze zo van de zigeuners kwam. ’

Hoewel ik dit laatste een geweldig compliment vond, waren mijn ouders niet tevreden met deze kwalificatie van mijn onmaatschappelijk uiterlijk.

io