Huil niet voor de tijd gekomen is

de nok van het dak. Er was direct een contract bij de hand en hoe vlug is een handtekening niet gezet - hoe lang had de reis naar Tahiti wel geduurd - ik had eens een invitatie van een verre bloedverwant op Papeete - waarheen ik voor die huursom op een vrachtboot had kunnen reizen.

De vier dagen, die ik in het huis met de tuinkamer heb doorgebracht, deden al mijn wensdromen in vervulling gaan: het goed gesitueerde deftige stadsgedeelte wemelde inderdaad van tentoonstellingen, zaken die Maison en House genoemd werden, exquise confiseur-cuisiniers en selecte restaurants, glanzende limousines, elegante heren, die door het House of Lords en dames, die door Maison de Paris gekleed waren. Van de acht tentoonstellingen waren er twee werkelijk de moeite waard, ik heb in een Maison een paar handschoenen gekocht die ik later in een warenhuis voor de helft van de prijs zag liggen en een der selecte eetgelegenheden heb ik reeds de tweede dag gefrequenteerd, want er bestond in het huis een keukenkwestie, erger nog, een keukencultus met sacrale riten, die me alle eetlust benam. In die keuken - een grote, lage, donkere souterrain-keuken -scheen niet gekookt te mogen worden, althans niet door mij. De kunstzinnige mevrouw die vroeger rijk geweest was, zat toch niet zo helemaal boven in de nok van het huis als ik naïef gedacht had. Ze zat overal; als men een zo deftig iemand een kobold mag noemen, zou ik deze aanduiding op haar moeten toepassen. De eerwaardige oude heer had zich volkomen aan de afspraak gehouden - hij scheen inderdaad in de nok van het huis te zitten, waar hij denkelijk schone voorwerpen tegen zijn arme oude hart drukte - hem heb ik niet meer teruggezien. Des te meer de mevrouw, met wie ik de keuken en een ouderwets soort dienstbode moest delen; zij was aanwezig van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Ze liet me albums zien met portretten van haarzelf ‘als jongmeisje’, van ooms en tantes, neven en nichten, oma’s en opa’s en dames en heren, waar ze als kort signalement even bijvoegde: ‘Dat is een baronesje; de freuletjes F.; baronnetje van L. tot L.’ (ze gebruikte veel liefkozende verkleinwoorden). De