Liederen van huisvlijt, Eerste deel

DE NIEUWE MENSCHEN.

Die aan d’aanvang van het leven staan,

De kinderen, de nog onmondigen,

Hun oogen zien de luchten zuiver aan,

Hun gangen de schoonheid verkondigen.

Die nog niet weten het gejaagde woord, Hun binnenwegen liggen blinkend open ; Zij lachen tot het water, dat verstoord Op feilen windgang is te klank geloopen.

Zij lachen tot de zee, die als een groet Van de oneindigheid komt aan te klinken; Zij lachen tot de aarde, als hun voet Zich heft, omdat de verte wilde blinken.

Zij lachen tot het woud, dat een gekleur Van malsche tinten wemelend gaat heffen; Zij lachen tot het zalige gebeur Der vogels die lichtstralen vliegend treffen.