Liederen van huisvlijt, Eerste deel

Vóór hem liggen duizend gouden sterren Uit te kijken aan de hemelstranden En te groeten onafzienbaar verre Vonkeling op de bedauwde landen.

Het gevlek der vlakte gaat verloren ; Kleine huisjes van het dorpje rijzen,

Zingen uit hun steentjes oude wijzen,

Adem van de stilte wordt geboren.

En de priester bij den blauwen toover Van de sterren, vallend op de velden,

Die de vonkeling van God vermelden, Nogmaals bidt zijn litanije over : —

„Jezu, in Uw hoog paleis ten trone,

„God van liefde, wijd en ongemeten ;

„Die geworden zijt des menschen zone, „Die het leed der aarde hebt gegeten : —

„Zie, om de genade Uwer wonden, „Heelend op ons zieke knaapje neder,

„Laat mij gaan den ouden man verkonden „„Jezus daalt genezend op u neder.””

Droomend beeft der priester-stem gefluister Als het vallen van vergeelde blaren ; — Aan den hemel komt de nachtwind varen ; Over veld en wegen zinkt het duister.

40