Liederen van huisvlijt, Eerste deel

Dat de gore wanden gingen Voor de luide stralen wijken.

En de duistere mansaarde In het jonge kinderkrijten Hoorde gouden stralen splijten, — Zooals hoort de donk’re aarde.

Als het on-ontkoombaar gloren Van den eeuwig jongen uchtend, Door het universum zuchtend,

Aan den hemel wordt geboren.

Toen, — van zaligheid doorhuiverd, Stond gij, nederige arme Moeder, door het licht gezuiverd, Met het kind in uwe armen.

' En u lachende vergetend,

Met uw trekken, licht-doortrokken, Naar de heerlijkheid getrokken, Met uw oog den hemel metend, —

Werd gij lichtend als de aarde, — De vernederde beminde Door het gouden zonne kinde Opgehevene, verklaarde.