Liederen van huisvlijt, Eerste deel

In de steeg weet ik een kamer, Afgelegen en ter zijde; —

Broeing geeft het kleine raam er, Daarheen wil ik u geleiden.

Op de trappen staat het duister, Van een oud-geworden zwijgen, Zonder spreken of gefluister,

Zullen wij daarbinnen stijgen.

In het wankele en stille Kamertje, gelijk een tente,

Om wat armelijke centen,

Daar zal ik u zijn ter wille.

Heb geen vreeze dat mijn oogen Of mijn glimlach zullen groeten, Als ik op de straten moge U met uwe vrouw ontmoeten.

Deze, die als ik zich schenken, Zeggen niet, noch noemen namen, Zij vergeten te herdenken Mannen, die tot hen inkwamen.

Kom dan, gij zult veilig wezen; Ik wil u mijn lichaam toonen,

Al uwe gedachten lezen; —

Maar gij moet mij ook beloonen.