Liederen van huisvlijt, Eerste deel

STABAT MATER.

Stond zij bij de steeg en wachtte, Haar jong lichaam weg te geven; Die het zagen, tot hen lachte Zij een moede glimlach, even,

Niets is harer; deze tanden,

Deze oogen, deze voeten,

Deze borsten; alle moeten Willig worden in uw handen.

Wilt gij dat zij hene-kniele, —

Met haar tanden kussend bijte’, — Al naardien het u geviele,

Zullen zij der opdracht kwijten.

Neem dan hene, ze zijn uwer:

Kus verholen, en omarmen,

En het spreken liefde-schuwer,

En het liggen in haar armen.