Nieuwe Liederen der gemeenschap

Inblazen het geheim der algemeenschap Der arbeidskracht die communisme is,

Gij zult hem maken tot een Communist,

Die met zijn broeder staat in overleg,

Zijn gelen, blanken, koperrooden, en Zijn donkren broeder uit het zwart Libye, Opdat geheel de aarde worde veld En vlak en zee en berg en zwart ravijn En geul en strand en heuvel van den Arbeid, Van arbeid, die een feest zij voor den mensch, De menschheid, niet meer ligt zij, de vervuilde, De geknechte, de verkochte, aan Een loon, waarvoor zij bukkend staamlen mag, Het loon is van de aarde weggeworpen <—

De menschheid werd, zooals nu is de wind,

De muzikant, die het heelal ontstijgt,

De fluisteraar, de ziel, de melodist,

De waaiende, wiens eeuwig lijf bevracht Is met de geuren en de klanken en De kleuren en de dampen van den aether,

De steigeraar die levensrythmen blaast En van muziek en dans en lijn, maakt vol De hoogte en de diepte der afgronden.

45