Van de nieuwe gemeenschap der Menschen
Van de nieuwe gemeenschap der Menschen
1924
Een gedicht
85
Stijge dan op het woord, dat hen maakt blij, Verander d'aarde en verander mij,
Verscheur den waan waarin wij staan gevangen, En maak de menschheid lichtend met uw zangen*
En weder vroeg ik haar, die in mij is Het heerlijk en volzoet geheimenis,
Waaruit ik schrijven mag de woorden klare,
Die mij gegeven zijn te openbaren.
Zijn wij geroepenen u te verstaan,
De uitverkorenen, te doen ontstaan Uit u, een hoogere menschheid, dan thans Op aarde leeft, onder der sterrendans.
Wijst gij daarheen, wil dit de felle jacht, Waarmee gij om ons jaagt in uwe pracht Van fonkelende zonnen en kometen, —
Opdat wij worden ruimer, niet te meten,
Opdat de adem dien wij brengen uit,
Wanneer in onzen mond staat uw geluid,
De klank van uwe zeeën gaat te boven,
En dieper reikt, dan der afgronden kloven.
Zint gij in ons op hooger heerlijkheid,
En is de gave, schooner dan gij zijt In bosch en veld en hemel, u te zien,
Door u gebeeld in onze ziel misschien.
33
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.