Van de nieuwe gemeenschap der Menschen

Maar wel gij mensch, gij hebt verkocht uw ziel, Het watervlugge weefsel waarin viel De teederheid, en *t muzikaal gebeuren,

Van al wat leeft onder de hemelkleuren.

Gij wel, gij mensch, gij hebt verkocht uw hand, De beeldende — gij hebt van uw verstand,

Het vormende, gemaakt wanstaltig wapen,

Om neer te slaan, wat werd als gij geschapen.

Gij hebt de zon verkocht, de zee, de lucht,

De wolken, en het waaiende gerucht,

Dat in den ochtend wil het ruim instroomen De grassen aan, en luisterende boomen.

Gij hebt den rook verkocht, der wolken veer, De bergen, en de zoete atmosfeer,

Die ik heb tusschen bergen ingesloten,

Verkocht het licht, dat ik hield uitgegoten.

Gij hebt het Al verkocht, het dier, de plant,

Het dichtbij en verafgelegen land,

Gestolde stroom, de golven die zich haasten,

Gij hebt den mensch verkocht, uw evennaaste.

Bevuild hebt gij uw wezen, en wilt zien, Nochtans, wat in mij is, en hoe ik dien Van evenaar tot pool het algeheele,

En zingend mij oplos in tegendeelen.

27