God

D’ontzachlijke, die alles is, het vuur,

De zee, het land, de bergen, en de aether, Maakte mijn hersens open, en Hij sprak:

Ga tot de menschen, zeg, hoe zij Mij zien.

O Heer, sprak ik, o God, o Zee, o Licht,

De menschen noemen U den heiligen Geest, Onkenbaar in gedaante, Een die is,

Zijn schepper en zijn schepping tegelijk,

Wijl Gij nu zijt gestalteloos, o Heer,

Bidt men U aan in de gestalt’ des zoon’s, Wiens beeltenis vereeuwigde het kruis,

Het hout waaraan Hij steeg te Golgotha,

O Gij gestalte, schoonste aller menschen, Gestegene op dezen berg van leed Totdat Gij reiktet naar het gouden licht, — Des menschen aardsche leed, heeft U gebeeld.

Een sprookjeswereld heeft de kleine mensch Om een volheerlijke figuur geschapen Liet haar geboren worden in de stal,

Herders en vee aanbaden het gelaat.

85