Liederen der gemeenschap, Tweede deel der liederen

De boomen wachten dat gij hen moogt zien Als de beminnende’, de teeder wenkende’

De groetende, de nederzwenkende, D’eenvoudige die zich tot u aanbiên.

Niet hoog of lager dan zij zijn te zien, Alomme naakt, hun teekening inprentende, De over eigen wezen diep nadenkende;

Zoo staan zij buigend naar de lucht te zien.

Want ijvrig, uit te voeren het bevel

Van moeder aarde, naar omhoog te schieten,

En haar te seinen wat rondomme dwaal! —

Schrijven zij in hun bladen het verhaal Van schemer zon en nacht en schaduwspel En fonkels die de gouden sterren gieten.

6 81