Moeke. Die paar stappen....
Pastoor. Juist omdat ’t ’n paar stappen zijn. Dag Moeke — juffrouw — Bruigom....
Simon.... Simon!
Pastoor. Gelijk heb je. Dag Simon.
Moeke. Vindt u niet, dat-ie ’r 'n boel beter uitziet? Pastoor. 'n Boel, 'n heele boel.
Moeke. Doe je bril is af, jongen, (hij doet ’t) ’k Had ’t niet durven droomen, dat ’t alles nog zoo goed in orde zou komen. Laat mijn nou----
Pastoor. Nee, Moeke, die gevaren trotseer ik alleen. Tot ziens, (af)
Simon. Tot ziens. Tot ziens. Wat klinkt dat gek zoo ineens. Was ’r iets an ’t handje, toen je binnenkwam moeder? Ik zag je stilstaan.
DERDE TOONEEL
De vorigen, zonder Pastoor
Moeke. Vreemde blijft vreemde. In ’t kozijn vier vuile glazen. Die man zit achter de toonbank vastgemetseld, komt niet van z’n stoel af. En voor kringen op ’t buffet het-ie geen oog. ’k Geloof al z'n leven, dat-ie in plaats op alles te letten ~ je mot hier oogen van achter en van voor hebben, wil dat tuig je niet de baas worden — af en toe op z’n dooie gemak zit te bidden.
Simon. Waarom niet? As-ie ’r z’n plezier in het?
Moeke. Omdat ik ’r me plezier niet in heb.
Simon. Niet over alles vallen, moeke.
Moeke, 't Zou wel wonder wezen, as jij z’n partij niet trok. (Meta, die na ’t heengaan van den Pastoor 'r goed is wezen afleggen in de keuken, keert terug. Simon neemt de krant op) Jij ken makkelijk je krant opnemen, wat de
69