Van ouds 'De morgenster'

ren gebeurd zijn dan heb je in ieder geval de innerlijke rust

Simon* Die heb ’k. Hier staat ’n tafel met drie stoelen. Daar hangt ’n lamp. Hier is ’n kleinere tafel met bloemen. Daar ’t beeld van den Heiland. Rechts achter me, is m’n kleine boekenkast. Uitdatgroote zwarte boek leest Mee voor. En dan voel ik me as Petrus in m’n oneindigen nacht. U zit over me met uw witte haar. Ik zit hier. U ziet op uw manier. Ik op de mijne. Daar is de kroeg waar ze drinken. En we leven ’r van. We leven 'r goed van. Soms heel goed. Dan krijg je vanzelf, as je niet te zwaartillend ben, je innerlijke rust. Eens heb 'k gehoopt hier uit te breken. Nou heb ’k, wat ze noemen, levenslang. M’n vader verlamde. Ik werd blind. Je begrijpt niet waarom, maar je draagt ’t, je draagt ’t met vreugde, omdat ’r van binnen iets bij je groeit, dat ’t evenwicht, de bas-cuul.... Daar komen ze. Ben ik geen goeie scholier, dat ’k me zoo vlug aan de omgeving aangepast heb? Nou staat moeder stil in de tapperij. Zeker iets niet in orde, ofschoon die Arend ’n prachtkerel is. U rookt niet meer. Dat ruik ik. Vlammetje? Asjeblief. Nee, ik profiteer 'r ook van.

TWEEDE TOONEEL

De vorigen, Moeke, Meta

Moeke. Nee hoor, vreemde blijft vreemde. Nou heb ’k toch.... (ziet Pastoor) Da’s ’n verrassing. U hier?

Pastoor. Ja, ik. En op 't punt weg te gaan.

Moeke, (onzeker).... Da’s ’n buurmeisje van ons.

Simon. (aanvullend) Mijn meisje. Meta.

Pastoor, (vriendelijk) Ik hoor dat u hier zoo’n beetje huisgenoot is geworden. Dan ontmoeten we elkaar meer. Neem je ’t niet kwalijk, Moeke, als ’k nou heusch dadelijk ga? We hebben heel wat afgebabbeld. In ieder geval wip ’k van de week nog eens aan. ’t Is hier ’n boel verbeterd. Keurig. Nee, laat me niet uit. Ik wil ’t niet, beslist niet.

68