Van ouds 'De morgenster'

geen klanten voor zoo’n moderne jenever-exploitatie. (lacht) Ze zou-en met d’r dronken vingers zelf de toetsen bespelen. (lacht) ’t Zijn zulke smakkers.... (hij loopt den Pastoor voorbij, naar zijn eersten stoel terug, struikelt over diens stok, houdt zich aan de tafel vast) Ho! Ho! Ho! Niet te onstuimig, bles! (zakt in den stoel) U ziet ’r goed uit, meneer de pastoor. Zoo’n gezonde kleur met wit haar.... Toen ’k jong was, dacht ’k ’r over of ’t niet mogelijk zou zijn na ’n seminarie te gaan. Ik had ’r dan zoo as u willen uitzien, zoo wat je as kind ’n eerwaardig pastoor noemt, (hij tast naar z’n lucifers. Een stilte)

Pastoor. Bruigom.

Simon. Zegt u Simon. Dat hoor ik liever. De naam Bruigom past me minder.

Pastoor. Dat is me niet duidelijk, (verzit naar hem toe) Mag ik je wat vragen, Simon ?

Simon. Graag. En ik wil u wel zeggen, dat ’k meer dan sympathie voor u heb. Elk woord, elke klank, bij dat sterfbed, waarvan hij naar menschelijke berekening niets heeft gehoord, heb ’k, hoe zeg je dat?, in me opgevangen, en onthouen.

Pastoor. Dank je. Je maakt de vraag makkelijker. Ik zie je moeder tegenwoordig dikwijls met ’n jong meisje.... Is dat je?

Simon. Dat is ze.

Pastoor. Je weet dat ’t niet mag, Simon?

Simon. 'k Weet ’t.

Pastoor. En?

Simon. Ze helpt moeder prachtig. Ze verzorgt mij as ’n lieve Godgezant. Maak u niet ongerust. We wachten.

Pastoor. Je wacht op wat?

Simon. (met vingerwijzing naar oogen) Op dat. Pastoor. En dan?

64