Van ouds 'De morgenster'

’k weet ’t haast allemaal niet meer — en eerst nou zijn we weer in ons — in ons normale doen.... We hebben ’n nieuwen, dood-eerlijken schenkknecht — ’n — ’n — en ’k zeg dat niet bij wijze van misplaatste grap — ’n christelijk man — ’k geloof christelijk-historisch — een die uit beginsel niet drinkt, omdat-ie vroeger te veel — u begrijpt ’t misschien hoe zoo iemand....

Pastoor. Ja, ja----

Simon. Die neemt moeder ’n boel werk uit ’r handen —* ze hoeft nou enkel nog, as hij naar huis gaat om te schaften — en zoo kon ze uitbreken naar ’t graf, waar ze sinds de begrafenis niet meer geweest was.... Wil u niet roo-ken? Daar staan sigaren.

Pastoor. Mag ’k?

Simon. (lucifers uit z’n zak krijgend) Hier heeft u ’n vlammetje. Heeft u ’t. Met die kleine dingen heb ’k nog wel ’n beetje last. Voor de rest gaat ’t patent, bui-ten-ge-woon patent. Hoe laat heeft u ’t? Mijn horloge staat stil. ’k Denk dat de veer is gesprongen----

Pastoor. Bij drieën.

Simon. Dan kan Arend — zoo hiet de nieuwe knecht — ’r dadelijk weer zijn. We sluiten tegenwoordig van 2 tot 3 uur. Mijn uitvinding. Da’s ’t stilste uur. Moeke wordt ’n daggie ouwer. Ze is van half zes ’s morgens in de weer. Een uur rust kan geen kwaad. Daar hoor ik ’m werach-tig al. Die man loopt af as ’n wekker, niet te vroeg, niet te laat. (staat op, stapt den Pastoor voorbij, opent het tap-perij-venster) Is u daar Arend? (Stem: Ja, meneer) Mag ik de sleutel van de deur van u terug? (Stem: asjeblief. De sleutel wordt door den vensterkier gestoken) Praktisch, vindt u niet? Je kunt op die manier, zonder ’n stap te verzetten, alles kontroleeren. Soms, as ik ’r zin in heb, ga ’k hier in dezen stoel bij ’t raam zitten, en dan tel ’k de glazen  ’k Had ’r over gedacht ook n kasregister met

’n schelletje an te schaffen, maar die machines zijn in de eerste plaats niet goedkoop, en in de tweede hebben wij

63