Beschuit met muisjes

98

Hendrika: Da’s waar hoor. Daar ben ’k getuige van geweest. Nog geen slok van ’n glas water wil ze hier meer drinken, nou ze de centen het, de adder!

Prosper: (tot Mevrouw). Heb jij — met dat mensch — hier, hier? (Mevrouw knikt). En waarom, waarom heb je mij daar niet bij geroepen? Waarom doe jij zulke dingen op je eigen houtje? Tel ik niet meer mee?

Mevrouw: ’rWas niet een reden, om jou ’r bij te roepen. En dan, en dan...

Prosper: Wat en dan?

Mevrouw: Jij maakt je dadelijk zoo driftig, en omdat je niet goed in orde ben ...

Prosper: Dat’s pyramidaal! Ben ik niet goed in orde? Mankeer ik ook maar dat? (kniptmet de vingers). Dus om zoo’n ongesteldheid van niemendal, moet jij met dat mensch achter mijn, mijn rug, in mijn, mijn huis, scènes maken! Waarvoor scènes ? Waarom scènes ? Je weet toch, dat ’t onze belangen zijn, juist onze be-langen, scènes te vermijden!

Mevrouw: Scène of geen scène, en of ik weer schuld heb of niet: ze gaat, ze gaat onmiddellijk, en nu toch alles verloren is, Prosper, is ’t beter aan den onhoudbaren toestand ’n eind te maken...

Prosper: (terwijl Aristide en Groomoe door linker-deur opkomen). Verloren! Wat is verloren? Ben jij, zoo maar ineens, zoo maar ineens, de hoogste instantie? Nou jij, Baptiste!

ZESTIENDE TOONEEL.

De vorigen, Aristide, Groomoe.

Baptiste: Oom heeft volkomen gelijk, tante. Oom heeft iets ontdekt, dat tenminste nog wat redt. Maar dan moeten we met politiek...

Prosper: Dan moeten we ’r met kalmte en overleg, en met beminnelijkheid...