Beschuit met muisjes

52

zoo ineene, zoo ineene van je weg gaat... Hoe is *t gos-gosmogelijk!... En zonder da-je mekaar gedag zeit... En kort as ’t geduurd het... En, en, wat-ie nog de laaste dagen ’n plezier in z’n leven had... Hoe-ie de kamer vol rook dampte van plezier!... Hoe-ie liep te fluiten van plezier!... Hoe-ie over de matten keukenstoel sprong van plezier!... Hoe-ie nog Zondag z’n bord met boerekool en kluifies maar half leeg at van plezier! Ja, ja — en huilen d’r over doe ’k niemeer. Ik ben uitgehuild. Al zou je me soebatten: huilen ken ’k niemeer. Of ’t me boven me hoofd hing! Of ’t weer zoo wezen most! Of die daar-boven ^?r lol in het me telkes weer alles af te nemen! En nou mot ⁵k maar gaan. Ik mot niemand tot last wezen.

Charles: Zeg mama dan eerst goeiendag.

F o 11 i e: Ja, dat ken ’k óók. ’t Komt ’r op ’n kwartier niet op an. Op me wachten doet nog geen beest. Ja, ja, ’tis ’n rijkeluis-begraffenis, as-ie niet had kennen droomen, geweest... ’k Heb al de blommen zien uitdragen ... Ach, ach, wat ⁵n geld an blommen!... ’k Heb op me bloote voeten by ’t raam gestaan, en eerst toe alles met me begon rond te dansen, ben ’k weer in bed gekropen. Meneer...

Charles: Charles, tante!

Po 11 ie: Sjiearle dan, as ’k zoo vrijpostig mag wezen ... Sjiearle, wat knap ’k van die warmte op ... Wat ’n kou, hè?, zoo kort na Nieuwjaar. Dat hebben me nog is gehad, in negentien-drie, in negentien-drie ... Toe rejen ze — toe rejen ze — toe rejen ze, kort na Nieuwjaar... (blaast voor zich uit) ... Hoe kom ’k zoo zonder harsens...

Charles: U heeft misschien te veel van ’t drankje geslikt.

Po 11 ie: Van ’n drankie? Daar weet 'k niemedal van. Heb ik drankies?

Charles: De dokter is toch bij u geweest! Herinnert u zich dat niet meer? (zij schudt ’t hoofd) Heusch hoor! Ma heeft u minstens driemaal ’n lepel gegeven.

Pollie: O! O, jawel. Ja, dan zal ’t dat wezen...