Kamertjeszonde

meent het best met je. Kom nou Moos, wees nou verstandig! Waar ken je het beter hebben dan bij je ouwers! Al die mensen die schrijven dat benne hongerlijers! Luister nou Moos! - Om vader z’n woede geef ik niks - om oom maal ik niet zoveel, maar die tante haalt iemand het bloed uit z’n vingers. Mens, zeg ik woest: hou toch je stommiteiten voor je, mispunt! - Mispunt, zegt oom woedend. Mispunt, tegen mijn zuster! -zegt vader, die er helemaal paf van is.’ ^cHahaha! Hahaha!’ schater ik.

‘Stil nou! Het was nog niet gedaan. Ja mispunt, mispunt, mispunt!’ zeg ik. ‘Ik heb d’r wijze geklets niet nodig. Ik maak geen kind an de meid!’ ‘Wat is dat voor onzin ?’ schater ik lachend.

^cJe had de gezichten moeten zien!... Mijn neef Tobie heeft een half jaar geleden de meid thuis een kind gemaakt. Oom heeft ’t toen afgekocht.⁵ ‘Afgekocht!’

‘Voor honderd pop zou ze d’r mond houen! Maar toen kwam d’r vader tóch schandaal an de deur maken, moest de polisie er an te pas komen. Toen hebben ze nóg es honderd pop afgeschoven.’

‘God, god, wat een ploerten,’ zeg ik dan uit grond van mijn hart.

‘...Nóu toen ik dat zei van dat kind, had je oom en tante moeten zien. Oom werd rood, tante geel. Moe dee moeite om niet te lachen, Saar zat te plukken an het tafelkleed. - Tobie is in z’n pink fatsoendelijker dan jij in je hele lichaam, kwajongen, schreeuwde oom. Dat zit nog, zei ik. Wat zit nog ? zegt vader en slaat met z’n vui^feop de tafel dat een kommetje koffie over het tafelkleed viel, het goeie tafelkleed. Maak je nou niet zo driftig, zegt moeder. Maar het tafelkleed dee de deur dicht. Ruk naar je kamer, kwajongen, zegt vader woedend. Toen ik óók woedend. Wat bliksem, moest ik me als een kind laten behandelen! Nee, zeg ik: die tijd is voorbij, ik ben geen kind meer! Ik zou me liever in een hoekie zetten! - Een kind! Een kind! Je ben nog minder dan een aap, je ben een idioot, je mot onder curatele! Au rozen! Au rozen! Dat doet geen verstandig mens. Au rozen! Au rozen! Ga naar je kamer! - Jullie bent allemaal te stóm! te stóm! Al wou ik bij zo’n roos de gekste dingen zeggen, dan raakt het je geen zier! Nou weet je het! - Daar gaatje roos! schreeuwt vader - daar gaat ie kwajongen! Verbeeld je de gemeenheid om een roos in het vuur te smijten! Dat is toch het toppunt van wreedheid, niet ? - D’r uit! Naar je kamer! Zal je gehoorzamen! D’r uit! D’r uit! - Toen werd ik bang dat hij een beroerte zou krijgen, ben ik vóór gaan zitten. Hij me na een paar minuten achterna. Waar is je huissleutel ? zegt ie. Hier, zeg ik kalm. Geef op! Asjeblief zeg ik bedaard. Zo zegt ie: nou is je leventje uit, versta je! Ja, zeg ik kalm. Vanavond blijf je op kantoor, zegt ie - d’r ligt