Kamertjeszonde

koperrode priempuntjes, die in het water weerkaatsten tot gouden, draaiende, diepgaande zuilen. Vuriger boorde het purperen oog van het overzetveer. En naarmate de melkstreep in de verte fletser werd, wijdend over vreemde roetpluimingen, het kopergroen van het water strakker, vervaagden de rode priempuntjes tot dansende, schemerende stippels. Een melkboer klotste aan achter een kar, waarvoor honden wit-adem-hijgend trokken. En klokken begonnen te luiden, zeer zachtjes, dompen-de, wiegende stoten in de kille, grauwe schemering. Eerst één klok langzaam, klagend, elke dreun gonzend-nazoemend. Dan een ander, vlugger als van een zoekende hamel op verre bergtoppen.

‘Overrrr!’

‘Overrrr!⁵

‘Halloooo! Hallo-óóó!⁵

Over het water komt de jolleman aangegleden. De riemen doorklokke-len het water. ^cGoeienavond meneer.⁵ ‘Dag Tijs.⁵

‘Misselijk weertje, meneer.⁵ ‘Ja. Niks lekker.⁵

Telkens een zwarte geul bij de riemen, wat schuim, en over het hele water de vinnige spetjes van regen, de gouden spiegelzuilen van de lantaarns. Ik ben koud geworden, huiverig, ben blij als ik thuis in de hang-stoel lig. Door de ramen vaalt eerste daglicht. Alles lijkt lelijk, oud, hard. De krant ligt wijd-open, vertrapt op de grond. Waar Karel gezeten heeft is het rooie tapijt wit, goor en grijs ingelopen sigarenas.,Het vuil theegerei staat op tafel. In mijn vermoeid hoofd is een onbestemd gevoel, dat ik omringd ben door wrede, dierlijk-gemene dingen en ik denk flauw, met iets van zelfverwijt en iets van laat-alles-nou-maar-gebeure-d⁵r-kan-me niks-schele-dat ik wonderlijk-ongelukkig ben.

IV IK REDENEER ONHEBBELIJK ZWAAR EN DRINK ZWARTE KOFFIE

‘Hoe laat heb je het?⁵ vraag ik ongeduldig.-‘Vijf minuten voor half elf,⁵ zegt Karel.-‘Ik, zeven.⁵-‘Je hoeft niet naar de klok te kijken. Zé komt zéker.⁵-‘Nou, het heeft er veel van of ze ons voor de gek houdt.⁵-‘Wacht nou maar.⁵-‘Wit heeft ze je gezegd?⁵-‘Gelóófje me niet? Zezei-zeg an Spier, an meneer Spier natuurlijk, dat ik om half elf in de Slok kom en of-

33