Kamertjeszonde

leen maken ze samen van de kleine keuken gebruik. Duif drinkt, slaapt de hele dag. Stientje, het dochtertje, zorgt voor het huishouden, voor het eten, verdient geld mee in kinderrollen. De voorkamer is klein, behangen met portretten van acteurs en actrices. Louis Bouwmeester hangt naast een stelletje van drie komieken, Moor is er levensgroot tussen reclameplaten van Van Houtens cacao.

Boven de ronde tafel, een slechtbrandende lamp. Guus en Dirk zitten op de sofa. Wij plakken in stoelen van diverse soort. ^c Wil je bier of ouwe klare ?⁵ ‘Nee geef maar bier.⁵ ‘Guus wat mot jij?’

Guus is nog altijd kwaad op Dirk.

‘Geef maar brandewijn!’ snauwt ze.

‘Goeienavond.’

‘Dag Duif!’

‘Zo-dikke Duif.’

Niemand is er verwonderd over dat Duif ’s nachts kwart voor twee op visite komt. Als ze glazen of bordengerinkel hoort, is ze er vanzelf bij, met de brutale vrijpostigheid van een komediant, die wel weet dat er geen aanmerking op gemaakt zal worden.

‘Kom maar naast me zitten, Duif,’ zegt Karel.

‘Snoes, wat zie je d’r lekker uit vanavond,’ antwoordt ze, lodderig-lief.

‘Is Stien al naar bed, Duif?’

‘Ze gaat net.’

‘Nou laat ’r effen een stukkie paling eten.’

‘Maken jullie d’r nou geen gewoonte van!’

‘Stientje!’

‘Stien!’

Het bleke kind, met zware zwarte kringen onder de ogen, komt verlegen binnen.

‘Stien, een stukkie paling?’

‘Asjeblief Guus.’

‘Of wil je garnalen ?’

‘Nee, liever een stukkie paling. Van garnalen wor ik zo misselijk.’ ‘Moos’-dat is Scherpenzaal; ik noem hem Scherp-‘Moos, jij zit het dichtst bij de kast. Geef es een mes aan!’

Scherp opent de kast. Op de bovenste plank liggen bokshandschoenen -Dirk is dol met boksen-lege sigarenkistjes, boeken; op de tweede, vuile afleveringen van De Nieuwe Gids, een paar Baedekers, een olie- en azijnstel, een hoededoos; op de derde, kousen, hemden, onderbroeken, wat

25