Kamertjeszonde

Nou zal ik even klaar zetten. Pas op de biefstuk,’ zeg ik ijverig. Tafellakens zijn er niet meer. De wasvrouw heeft een was van vier, vijf weken, die ze al drie weken in haar bezit houdt, omdat ze nog geld van zeven vorige weken krijgt. Kranten zijn veel geschikter. Als je morst komt het er niet op aan en je kunt elke dag schone nemen. Netjes leg ik een Telegraaf naast twee Nieuws van den Dags, zet de kaasstolp in het midden. Rechts, de éne lepel die over is-de andere steekt in de rijst-links een busje sardines. Opzij de broodbak. Dan voor ieder twéé borden, een vork en een mes, waarvan de heften door een jonge hond, die ik veertien dagen hield, zijn afgekloven. Bij Kareis bord een in tweeën gespleten glazen peper-en-zout-bakje. Bij het mijne de keulse pot met boter. Als de rijst en de erwtjes én de biefstuk nu nog slordig daar tussendoor staan, krijg je eetlust, zó gezellig en comfortabel als de tafel er uitziet.

‘Is er geen bier?⁵ vraagt Karel.

‘Kijk maar es in het kastje onder de gootsteen.⁵

Nee. Er staan wél een paar dozijn lege en halfvolle flessen naast beschimmelde laarzen en vuile confituurpotten. ‘Wil je er twee halen in de drankwinkel, Karel ?⁵ ‘Betalen ?

‘Nou, als je het hebt. Er staat nog een gulden of tien.⁵

Eindelijk zitten we. We beginnen met sardines en brood, vervolgens met de biefstuk, waarvan de saus op de borden stolt én met de erwtjes, gaan dan over tot het dessert, aangebrande rijst met krenten en kaas. Alles is klaargemaakt, wat vét en wat flauw. De biefstuk lijkt taai, wat ook aan de afgekauwde messen kan liggen, die nooit geslepen worden. Afvegen aan een droge doek is véél handiger.

Het is gauw genoeg op.

‘Eerst theedrinken of eerst afwassen ?’

‘Laat de vuile boel maar tot morgen staan,⁵ verzoekt Karel.

‘Dank je. Dan zit ik er morgenochtend mee. Het is in vijf minuten klaar.

Neem jij de kaasstolp en het brood. Voorzichtig.⁵

Hij draagt het vaatwerk naar de keuken, ik veeg het vloerkleed, krab

met een zakmesje de ingetrapte kruimels weg. Ik ben precies op m⁵n

huishouding.

‘Zou je niet wat warm water nemen voor de vette borden,⁵ zegt Karel. ‘Wel nee, het gaat best. Niks geen larie.⁵

Op de schaal van de biefstuk klettert de waterleiding in een bedding van tranige vetbobbels. Als de oude nagelschuier, die het maandenlang doet, eraan te pas komt, loopt er langzaam een bleke, melkige bouillon in de

15