Kamertjeszonde

^cIk geloof dat ik op wat zit.⁵

‘Dat zal een veer zijn. Je mot vlak tegen de rug aanleunen. Anders kun je

er niet op zitten.⁵

‘Het lijkt een grote kamer, hé ?⁵

‘Dat verdómde mens! Altijd dat beroerde gezeur met me lamp! Juffrou!

Juffrou-ou! Mot ik nou nóg langer wachten ?⁵

‘Ikkó-ó-m!⁵

Met de fel lichtende lamp voor het flets burgervrouwtjesgezicht kwam ze binnen.

‘Ik most er olie indoen.⁵ ‘Niks voor me geweest?⁵ ‘Uw vader was vanmorgen hier.⁵ ‘Geen boodschappen?⁵ ‘De naaister.⁵ ‘Was ze er alweer?⁵

‘En wit een brutale bek! Ze liep niet langer zei ze. Dan mot je maar rijen

zei ik. Ik heb de deur voor d⁵r neus dichtgesmeten... O... Zit daar een

héér... Ik had meneer helemaal niet gezien.⁵

‘Da⁵s meneer Spier die u bij Prot gezien heb... weet u niet meer ?⁵

‘Jawel, jawel... Wil u soms thee drinken?⁵

‘Da⁵s een idee. Met twee koppen, juffrouw!⁵

‘Meneer mot niet na me servies kijken... De kinderen breken alles, hé-hé-hé.⁵

‘Kijk nou es wat een rommel!⁵ - zegt Georgine als juffrouw Bok weg is -‘wat een godverdommisse beestenboel. Alles laat ze achter d’r kont slingeren. Ik sjeneer me voor jou.⁵ ‘Toe, ga nou niet opruimen! Wat komt het er op aan!⁵ ‘Ik kan toch niet zo de po voor je neus laten staan. Kijk nou es an! De natte kringen zo op het zeil. Je zou goddome het huis uitlopen!⁵ In de werkelijk enigszins onappetijtelijke kamer begon ze woedend met hoed en mantel aan, te ruimen, zette de po in de alkoof, raapte kinder-kleertjes van de grond, wreef de tafel, die pap van kruimels en koffie was, stopte het brood, het mes, de borden in een grote kast, waar alles lag, nam een kam en een borstel van de schoorsteen en liet de gordijnen neer. ‘Juffrou-ou!⁵ ‘Joe-oe!⁵

‘Hebbu nog hout?⁵

‘Hout ? Nee, niks meer! Mag het een lange turrefzijn ?⁵ ‘Geef maar op!⁵

‘Ga je nog je kachel anleggen ?⁵ vraag ik.

109