Kamertjeszonde

Brutale vlegel!’ ^cMe baas het geseid...⁵ ‘Stik jij en je baas.⁵

Dicht dreunde de deur. Weer viel kalk af. Nog lag ik niet in mijn stoel of de bel begon vinniger dan straks. De vervloekte ploert! In blinde woede rukte ik de buitendeur open, zette de duimen in de broekzakken, zei ingehouden, afgemeten:

‘Kom jij nou nog es an me bel!⁵

‘Dan motje maar betale!⁵

‘Nou zul je nog drié maanden wachten!’

‘Dat salie we sien! ⁵t Geld of ik ga niet van de stoep!⁵ ‘Voor mijn part blijf je er je hele leven!⁵ ‘Oplichter!⁵

‘Dat mag jij me zeggen!⁵

Na dit banale gesprek smeet ik de deur opnieuw dicht, posteerde me achter de tochtdeur.

Ring! Ring-ring-ring-ring!

In een wip was ik buiten, gaf hem een stevige mep op zijn oog. Eerst was hij werkelijk beduusd, toen, nog voor hij kwaad werd zei hij nuchter-overredend: ‘Wil je goddome met je klauwe van me lijf blijve! Hé! Hé?⁵ maar vervolgens-het was een vrij zonderlinge superlatief-begon hij, omdat hij blijkbaar geen heil in het vuistrecht zag, op onaangenaam harde manier allerlei dingen te beweren, om indruk te maken op de buren, die natuurlijk van alle kanten op de loer lagen. De o verbuur vrouw-met-de-scheve-nek liet haar smoezig zoontje in de steek, om genoemde nek giraffelijk uit te rekken-de juffrouw-van-boven, die me toch elk ogenblik hels maakte met haar kouwe aardappelen, lege eierschillen en korstjes brood, die ze naar beneden in mijn tuin smeet, uit liefdadigheid en barmhartigheid voor poezen en mussen, kwam juist thuis met een boodschap-penmandje voor haar dikke buik, zei dat het méér dan ongehoord, méér dan dit, méér dan dat was-Van Maurik zou dit liefuitwerken-om iemand te slaan die geld van je moest hebben. ^cZo⁵n rotte stinklap!⁵ klaaghuilde de man.

‘Je bent de enige niet, die geld van ⁵m mot hebbe... Ga maar es bij de bakker op het hoekie en bij de kruidenier... Die lope al maande...⁵ ‘Waar bemoei jij je mee ? Bemoei je met je eigen zaken! Laat je plee liever doorsteken, die het hele huis verpest!⁵ hoonde ik.

‘Dat sal je me bewijse! Daar neem ik getuiges van!⁵ schreeuwde zij woedend. ‘Kale sodemieter! Kale flikker!⁵

Kalm smeet ik de deur voor de derde maal dicht, ging naar de voorkamer,

9