Droompaard en andere Falklandjes

telijke plechtigheden - ⁵n glaasje advocaat, ⁵n proefje morellen op brandewijn met suiker. Hoe kwam ze op stout?

Nadat ze een poos had zitten soezelen, doezelen, kreeg ze het bestelde. Ze at de zuurkool, de worst, dronk haar glaasje stout. En met zeer tevreden gevoel in haar maag, uitgerust én gerust, leunde zij achterover.

Wat ⁵n leven! Hè! Dat was iets anders dan op ⁵t dorp. Half een! Anders sliep ze minstens drie uur. Nu zat ze achter drankl Gut, wat ⁵n gezellige boel - wat ⁵n plezier...

Haar oogjes glinsterden - haar jukjes werden rood. Ze scheen, grijzend als ze was, te verjeugdigen, stak studentikoos de stoffen wandelschoenen over het voetenbankje, opende de beugeltas, berook haar odeurtje, snoepte van de bonbonnière, wreef zich de wenkbrauwen en het voorhoofdhaar glad met de netjes gevouwen zakdoek, glim-lacherde tegen de mensen, die verbaasd en ook glimlacherend het grijzend vrouwtje bekeken aan het eenzaam marmeren tafelblad.

‘Zijn die stoelen bezet?’ werd plotseling gevraagd.

Het waren drie heren, die nérgens ’11 plaatsje konden krijgen.

‘Nee’ - antwoordde ze: ‘ik zit hier alleen - maar ⁵t zal me héél erreg aangenaam zijn.⁵

De heren zaten neer. Nou was ze in gezelschap. En wat ⁵n aardige mensen! Dadelijk was ze met ze in gesprek, vertelde van De Harp, die denkelijk wel ⁵n prijsje had, van de gemiste trein, van haar muziek, zélfs van haar man die in ⁵t gesticht zat, van haar kippen thuis die prachtig leien, van d⁵r buren die machtig vreemd zouen opkijken, als ze morgen voor ⁵n gesloten deur kwamen...

De kantoorbedienden luisterden vrolijk. Het was ⁵n grappige ontmoeting. ⁵n Dame alleen in ⁵t koffiehuis - een die ⁵n beetje te veel had gedronken. Ze luisterden, dron

85