Droompaard en andere Falklandjes

⁵n hoed die —.

Je zou evenwel afdwalen. Gaan wij over tot de derde hoofdlijn, haar getróüwd-zijn - doen wij zulks echter met takt, met vermijding van alle spot, ofschoon zij zelve van haar levenstragiek wéinig meer voelde. In het begin, wel twintig jaar geleden, had ze ^Jt dubbel en dwars geweten, toen ze hem naar ’n Gesticht transporteerden. Maar alles zakt en ^Jn man, die zolang van je gescheiden blijft, mis je niet, althans niet zo heftig als dichters het ter wille der dichterlijkheid willen doen voorkomen.

Twintig jaar is in natje- en droogje-uren berekend ’n solide hoeveelheid en wanneer je mekaar destijds getrouwd hebt om motieven die niet in evenredig verband tot hart, aangedaan hart, gebroken hart, getroffen hart enz. staan of stonden — hij ^Jn nétte betrekking, jij ⁵n kindsgedeelte van ⁵n niet te versmaden erfenisje — hij lelijk, jij zo-zo - dan vind je allicht na énige jaren troost bij je Piano. En neme de eerste steen op wie zonder fouten is - en muziek mitsgaders huurpiano’s als niét-vertroostend beschouwt.

Zij was naar Amsterdam gekomen.

Met deze vierde bijzonderheid completeren wij onze belofte en bevinden wij ons tevens in het centrum van haar avontuur, dat wij onder een schunnige titel aanduidden. Ze was te Amsterdam gekomen met ⁵t boemeltreintje van

6.07, om - ge zult het bevroed hebben - van Muziek te genieten, liever van een zangwedstrijd, die in het Paleis voor Volksvlijt gehouden werd en waaraan de zangvereniging De Harp uit haar provinciestadje deelnam. Zulk een grandioos evenement liet ze niet passeren en gevaar bestond er geenszins.

’s Avonds zou ze met de trein van 9.50 met al de leden van De Harp terugkeren en al werd ⁵t buitengewoon laat (naar berekening half één) eer ze te bed kwam - anders lei ze met de kippen - zij wóu ’t ⁵r nu eens van nemen, ze wou ⁵t zangersfeest in Am-ster-dam bijwonen.

82