Droompaard en andere Falklandjes

wat aan?’

^ÉOhee nee...’

‘Waarom praat je dan niet?’

En ze lachten beiden, hardop.

Het deed me onaangenaam aan hen zo te horen lachen in het donker van het priëel. Hun gezichten leken krijtwit in de schijn van het lichtende transparant.

‘Ik heb me verbeeld,’ begon Pauw weer: ‘dat je al ’n paar dagen afgetrokken ben. Hoe zal ’k ⁵t zeggen... zo in je zelf gekeerd, ’k Wou ’t niet zeggen waar moeder bij was... Je zegt nu wel van nee - maar - maar...’

‘Ach je ben niet wijs,⁵ lachte Wouter.

Bij het lampje opende hij zijn sigarenkoker, nam er rustig een sigaar uit, sneed het puntje af en vrolijk beflikkerde de lucifersvlam zijn gelaat, het ronde, jonge gelaat.

We rookten nu alle drie. De damp wolkte breed uit naar het dak van blaren — we zwegen. Uit het huis klonk het gepraat der dienstboden in de keuken.

Nog eens hield Pauw aan: ‘...Is ⁵r niks in... zaken gebeurd?⁵ ‘Wel hoe kom je er op,⁵ viel Wouter uit: ‘als ik toch zeg dat ⁵r niks is!... ⁵k zit toch niet te liegen !⁵

‘Hè! Hè!⁵ verweet de ander: ‘wat ⁵n woorden! Hoe kom je zo prikkelbaar! ⁵k Vraag uit belangstelling. Is dat ⁵n reden om op te stuiven?⁵

‘Stuif ik op?’ vroeg Wouter geprikkeld: ‘⁵k zou eerder kunnen zeggen dat hij opstuift. Ik ben zo kalm en zo rustig als Willem.⁵ - ‘Willem ben ik...⁵

‘Goed! Goed! Dan verbeeldde ik ⁵t me,⁵ zei Paul zachtzinnig: ‘des te beter, des te beter!⁵

‘Maar nu je er over praat,’ begon Wouter weer: ‘wil ik je wel zeggen dat als ik stil ben, als ik soms in gedachten zit - ⁵t om héél andere redenen is dan jij misschien denkt. Gek hè - terwijl hij zich ongerust maakt over mij - maak ik me ongerust over hem...⁵

‘Hahaha! Die is goed,⁵ hard-lachte Pauw: ‘dat wordt zo een patente komedie — Zie ik ⁵r zo slecht uit dat je je over

56