Droompaard en andere Falklandjes

aan zijn rechter-achterpoot een gedeelte van een balkonbalustrade. De huizen in de Pijp worden helaas niet oersterk gebouwd. Ik greep het dier nu bij het gebit, poogde het op te tillen. Ik trok de voorpoten over de rand heen en het verstandige dier trachtte zich op te zetten.

Maar op dit moment schoot het touw los van de poot van het ledikant en scheelde het weinig of ik ging mee naar omlaag. Weder hoorde ik de metalen klikken der neerkletterende hoeven en nogmaals, nu meerder uitgeput en afschuwelijk zwetend, begon ik de lijn in te halen. Het paard was het eerste balkonnetje al voorbij, toen John schreeuwde, op te houden. Steviger dan straks bevestigde ik het touw en keek over de gootrand. Er stonden beneden heel wat nieuwsgierigen en een majoor van de politie.

^£Dat mag zo maar niet,⁵ riep de agent.

‘Waarom niet?⁵ riep ik.

‘Omdat ⁵t niet mag,⁵ riep hij weer.

‘Nou ze motten hier gestald worden,⁹ riep ik.

‘Da’s me wat móóis,⁵ riep de majoor.

En toen hees ik verder, greep nóg eens het paard bij de kop en met een ruk van vertwijfeling kreeg ik het bij mij in de goot, waar het hinnikte van blijdschap. Terwijl had John het bruintje de trap opgeleid. Wij begonnen de paarden te roskammen, konden evenwel niet beletten dat zij al trappende door de vloer henen trapten. De huizen in de Pijp zijn nu eenmaal niet stevig.

Toen ik dan ook een ogenblik later met mijne familie aan tafel zat en de hospita balletjes gehakt met rode kool opdiende, keek zij mij verwijtend aan, wijzend naar het plafond, waardoor beurtelings een witte en een zwarte paardepoot stak:

‘Mijnheer,⁵ zeide zij, ‘dat was niet geconditioneerd. En de poot van me bed is ook helemaal krom...⁹

54