Droompaard en andere Falklandjes

‘Hendrik, leg dan tenminste eerst je sigaar opzij. Kijk die

nou weer eens knoeien met de as.’

Tante slaat met d’r zakdoek de as van oom’s broek. Oom blijft rustig ingedut met z’n hoofd weggezakt tegen de zijwand van de badstoel. Ze ziet niets van ⁵m dan de punt van z’n bruine baard, ’n glimmertje van de gouden lorgnet en ’n tip van z’n neus.

‘Zo morst-ie nou altijd met z’n sigaren als-ie na den eten indut.’

‘Gaat oom hier niet vooruit?’

‘Vooruit? Hij is zo gezond als ’n vis. Hij beeldt zich alles in... Hij is nog nooit ziek geweest.’

‘Toch heeft-ie an pa geschreven, dat-ie zich zo zwak voelde.’

‘Malligheid. Hij is net zo gezond als ik. Dan heeft-ie hartziekte, dan weer leverziekte, dan weer zegt-ie dat z’n rug-gemerg... Allemaal verbeelding.’

‘Hij ziet er ook héél goed uit.’

‘Nie-waar?’

‘Nog een fondant, mevrouw?’

‘Strakkies, Jet.’

‘Cor, jij?’

‘Nee, die niet... Die ulevel.’

‘Is d’r ’n vers bij ?’

‘Wacht even... Hier heb je ’t.’

’Laat ’s lezen? “Bij ³1 slaan van elk liefhebbend hart, komt...” Hè hoe jammer... Daar waait ’t weg.’

‘Zou ’t vloed zijn?’

‘Dat kun je toch wel zien.’

‘Dan kunnen we hier ook niet lang meer blijven zitten.’ ‘O, nog wel ’n tien minuten.’

‘Prachtig is de zee, hè, als ’t zo donker wordt.’

‘Zie je dat witte wolkie - daar is de zon ondergegaan.’ ‘In de verte heb je de vuurtoren.’

‘Wat ⁵n licht! Je zou zweren dat ’t vlak bij was.’

‘Krijg u ’t koud, tante?’

23