Kemiek as je zo lui lag,., moeder had net de was vandaag... en morgen dat grote kantoor op de Heregracht... Wat brandde die kachel... daar kreeg je 5t benauwd van... Was ’t nou weer om te stoke?... Slape zou ze toch maar niet... as je slape ging sneje ze je ope om je van binnen te kijke... zo as met Toos d’r been...
'Exitus letalis1 staat te wachten... Tijd niet te bepalen...’ Wat of profester nou weer zei... Jopie kon ook Frans par-rele vinke... Maar nou was ’t gedaan. Profester kleedde d’r an en de zuster kwam binnen. Ze was in ééns klaar wakker, nou ze heen mocht, bij Toos.
Zuster droeg haar weg in de wollen deken. Toos lee al te kijken.
‘Wat ben jij ’n tijd weggebleve!’
Riek bleef even ademhappen van benauwdheid onder de dekens. Toen zei ze met ogen gróót-open: 'Ze hebbe me lekker niet... gesneje
1
De dood. 14