Vreemde jacht

Sofie. Natuurlijk juffrouw.

Agnes, (verbeterend)... Zuster — zie je toch!

Hope. Hindert niet. Heeft uw moeder nooit aan uw tante 'n woordje geschreven?

Sofie. Jawel juffr.... — zuster.

Hope. Uitstekend. Dat móét zekerheid geven — voor de erfenis — als u een of meer brieven bewaard heeft..

Agnes. .. Ja. Me hebbe d’r ’n berg van — uit Amerika, wat Fie?... Van ’96 en ’97 — as ze centean tante stuurde — en toe nog is een van ’99 — se-kuur hoor — twee negetjes naast mekaar — dat was de laatste.----

Sofie... Vergis je je niet?

Agnes... Nee hoor!.. D’r was vijftien dollar bij...

Hope  Zouen wij die brieven ?

Dolf... Waarvoor?... Voor wat?

Dokter... Ja, zuster, is dat nóódig?

Hope... Nee. Dat is te omslachtig. We kunnen’t makkelijker af! (tot Dolf)... Heeft u den brief, die bij’t

testament van van  kapitein van Reesen lag,

bij de hand, meneer?____

Schmidt... Voortreffelijk, zuster! Bravo! Ik begrijp uw bedoeling! — Ja, meneer Van Walden: die brief kan den doorslag geven, bijna volkomen.....

Dolf. (een la van het bureau opensluitend).. Ja, dien

205