Vreemde jacht

’ns inslikt, als-ie strooppannekoeken eet — en met z’n gedistingeerden duim, hahaha!... Hope, wat kijk je weer als ’t laatste kwartier achter ’n wolk! Mag ik je even ontlasten?

Hope. Nee meneer — ik hou liever alles aan.

Dolf. Ook je hoed ?

Hope. Ook m’n hoed.

Dolf. (haar de rozen presenteerend) Met m’n eer-biedigst welkom bij je eerste bezoek — en als souvenir aan de plechtige gebeurtenis van vandaag____

Hope. (koeltjes) Dank u wel. En mogen die meisjes nu boven komen ? ’n Bijzonder genoegen voor ze..

Dolf. Wat bedoel je?

Hope, Ik bedoel — nee niets. Of ja! Waarom zou ’k

’t niet? Héél kiesch lijkt ’t niet, meneer, vijf in

elkander’s tegenwoordigheid te brengen die nu van mekaar wéten dat ze onechte kinderen zijn....

Dokter. Kom, vindt u    dat zoo erg----

Hope.    Ik ja — Als kind heb ’k dat    óók    erg    gevoeld ____

Dolf.    Hope — we zijn    niet alléén....

Hope.    Nee — dat zei    ’k juist zelf. Meneer    —    meneer____

Schmidt. Schmidt____

192