Vreemde jacht

Mevr. v. Walden. Dat bèn ’k____

Dolf. U heeft geen flauw begrip over wie, over wat u spreekt____

Mevr. v. Walden. Ik spreek over — over de moeder van — laten we zeggen: ’n kind____

Dolf. Slik ’t maar niet in! Ik kan ’n stootje velen, haha-ha!... Och, och!... Twéé paar gefronste wenkbrauwen !... Nee zeg, laat me geen uur op ’t zondaarsbankje zitten, hahaha !... ’n Kluifje voor Hope.. Mamaatje: alle gekheid op ’n stokje — èn als ’k ’t me goed herinner — ja, al kijken jullie als scherprechters! — als ’k me goed herinner: ’k heb geen dagboek van m’n zonden aangelegd, hahaha! — die juffrouw, die me indirect belet heeft door te stu-deeren — jammer! — had — was... Is dat ’t onderwerp voor ’n gesprek met jullie — was ’n — (met lachend gewelf el) ’n dametje van licht____

Hope. ’n Gevallen vrouw.

Dolf. Dat kun je ook minder somber zeggen! Ze had al met meer dan een — nou flap ’k ’t ’r uit, omdat jullie me ’t vuur aan de schenen legt — met ’n paar dozijn gelééfd — toen ik aan de beurt kwam. Dat klinkt hard en ruw, mamaatje: ik maak ’t leven niet. Op ’n dag beweerde ze, dat ’k vader — en de mogelijkheid was helaas niet buiten gesloten  Drie, vier, vijf maanden later — leg me

op de pijnbank — precies weet ik ’t niet! — had je de herrie met ’r zoogenaamden broer ’k Herhaal — om ’r ’n eind aan te maken — laten we

169