Vreemde jacht

gend). Ssst! Sssst! Wij hebben samen iets lee-

lijks gedaan, samen — jij en ik...

Dolf. Hahaha!  Goed.

Mevr. v. Walden. Niet lachen — ’t is heelemaal niet om te lachen. En als ’k ’t zeg, Hope, kind, met opzet in jouw tegenwoordigheid, is ’t met de opdracht dat je hem dag aan dag zal helpen onthouden als-ie lichtzinnig doet....

Dolf, Excellent! Hoor je dat, Hope? ’k Zal volgens de letter____

Hope. Ik wou liever — mevrouw.....

Mevr. v. Walden. Niet tegenstribbelen, Hope, m’n

allerbest kind  In achtien-horiderd-negentig, Dolf,

heb je — heb je veertien dagen (met moeilijken glimlach) gezeten____

Dolf. (luchtig-vergenoegd). Ja mamaatje, daar staat me wat van bij....

Mevr. v. Walden. Je was met ’n meisje (beschaafd-aarzelend) — te ver gegaan — en de broer, die ’t zich aantrok — mishandelde je____

Dolf. (vroolijk). Gretchen — Valentijn — Faust____

Mevr. v. Walden. Dolf! Dolf!... Heusch, we hebben

iets léélijks gedaan in die dagen Zij was in —

zie me niet zoo lachend aan, jongen! — zij was in — omstandigheden. Jij heb niet meer, nóóit meer naar ’r om gekeken.

Dolf. Mamaatje!.... Laten we ’n tikje redelijk blijven..

168