Vreemde jacht

Dokter. Me dunkt, ’n Dik kwartier verbabbeld. Zien we je?

Dolf. Op handslag... Aardig die kleine Hope in ’r kostuum, hè?... Jammer dat ze zoo... Dat beroerde bij de tegenwoordige vrouwen, hè — ’t haar als ’n kloosterzuster — de hoed zonder ’n veer — moet ’k met dierbare Snip over praten — heele besparing... Is jouw vrouw ’n vróuw — wat je noemt ’n vróuw — of is ze ook zoo’n verschijnsel met aangewaaide ideeën — type eenvoud?

Dokter. Dolf — je krijgt me niet meer an ’t babbelen!... Kom je overtuigen, hahaha!... Tot ziens. Je hoeft me niet uit te laten. Denk ’r an: jij mag pas morgen op bezoek gaan. Rust, rust.

Dolf (in de deur). Zeg Jantje...

Dokter. Ja?...

Dolf. Ben je nog altijd zoo’n liefhebber van schaken ?... Je gaf me ’n raadsheer of ’n kasteel voor, herinner je je?

Dokter. Ja, ja.

Dolf. Spelen we morgen ’n partij?

Dokter. Uitstekend. Bij mij thuis?

Dolf. Goed. Morgenavond, ’t Zal me ’n genoegen zijn met je vrouw kennis te maken. Jij ben ’n beste kerel.

Dokter. Adieu. Adieu.

148