Biecht eener schuldige

57

een, twee, drie. ’k Kan me betrekking aan ’t Ziekenhuis niet opgeven, ’k Denk dat ’t ’t beste zal zijn, dat Lies zoolang bij ’r zuster intrekt. Wat zeg jij!”

„Ik? Ik? Wat moet ik daar van zeggen?”, zei ’k stugger dan hij: „hoe moet je je huishouden voeren ?” „Heb jij niet beloofd te komen koken?”, glimlachte hij. ,,’k Heb aan één huishouden genoeg,” lachte ik. Zoo gingen we van mekaar.

Door ’t deurluikje keek-ie me na.

’k Kan ’r ’n ééd op doen.

Dat voel je.