Biecht eener schuldige

39

’n Meid is ’n stoornis bij meenings-verschil tusschen man en vrouw.

Je weet nooit of ze lüistert, of ze al of niet ’n lieflijkheid heeft opgevangen.

Doet ’n meid na ’n kwestie buitengewoon vrindelijk, loopt ze op ’n draf om te doen wat je ’r verzoekt, dan geloof je dat ze weet.

Is ze nukkig, brutaal in ’r antwoorden (n& ’n kwestie), lacht ze onbehoorlijk, dan vermoed je absoluut-zeker, dat ze alsfacheuxtroisième achter de deur of in ’n kamer naastan was.

Om jezelf en je chéritesauveeren, maak je dan de wanhopigste praatjes om te vorschen.

Meestal zeg je als vrouw: „Meneer was ’n béétje uit z’n humeur” — of je babbelt: „Meneer is ’n béétje nerveus.”

In vertrouwen nemen kün je niet.

Als je vertrouwt, krijg je ’t later op je brood, misbruiken ze je confidenties.

’n Meid in ’n huis met dunne beschotten, is ’n rem, ’n veiligheidsklep.

Extra-ooren zijn gevaarlijk.

Tenzij je ’n idylle leeft.

Zoolang wij getrouwd zijn, is ’t niet dat geweest.

Waarom ook niet?

We zijn uitgepraat — wij tweeën.

Als ’n huwelijk ’n belangen-verhouding wordt, zoek je ’t in-je-jeugd-verlangde in boeken, stilte, ongevaarlijke droomen.