Biecht eener schuldige

23

gedronken heeft — en bij ’n man moet je ’t aangenaam vinden, als z’n mond in ’n moestuin staat.

Ze maken eindelooze bezwaren tegen onze sleepjaponnen — ze sleepen d’r snor door koffie, thee, bier, bitter, soep, saus.

Als wij zulk een inconvenient hadden, we elk oogenbük met servet of zakdoek schoonmaak moesten houden, zouen we wat hooren.

Toen ’k pas met Eduard verloofd was, heb ’k ’m z’n snor laten afscheren. Later heb ’k ’m laten gaan. Aan dat gezicht was niets te verbeteren.

Zónder snor zag-ie ’r als ’n verloopen komediant uit. Met ’n snor...

’t Kan me niéts schelen.

De natuur is ’n raar ding. De man ’n individu.

Als ’n haan om ’n kip trippelt, verliefd in z’n vlerken trapt, om de aandacht te trekken, wordt ie ’r mooier op — je begrijpt dat ’t zoo moet, omdat ’n kip aan ’n haan waarschijnlijk de statie en gratie van veeren observeert, d. w. z. het uiterlijk-schoon van den geliefde. Jaren bij mekaar blijft dat zoo.

Als ’k onze haan in den ren met de kippen in het warme zand zie wroeten, wanneer ze rustig in stofhoopen verwoeld liggen, geloof ik niet, dat ze mekaar wat te zeggen hebben, nóch dat er ’n uitwisseling plaats heeft.

Als ’n vrouw zich ’n hooger wezen dan ’n kip acht, waarom verlaagt ’n man zich tot de ijdelheid van ’n haan ?

Eens in de week ga ’k met Eduard naar ’n koffiehuis, eens in de veertien dagen bezoeken we de Societeit in ’t Bosch.

Draait Eduard aan z’n snor als Pim, dat akelig