zo vies vond as zij. Toen kwam tante Toos an de beurt, die van de kraamvrouw met de gezonde tweeling, naar de waarzegster ,,in handlezing en helderziende” geweest was, en daar dingen om van te huiveren van Kobus, die kennis an 'n zwart meissie zou krijgen, gehoord had.
,,Tante, Koert het z'n nagels door Friedel laten knippen, en ze het 'n half ons pepermunt op vijf na opgezogen 1”
,,Heb jij, grote lummel, daar hulp voor nodig ?'' vroeg tante, die 't Duitse meisje soms niet voor 'r ogen getekend kon zien.
Kobus, die ’t effen later hoorde, zee niks. Die keek alleen of-ie de duvel in had en dee of-ie Friedel niet zag.
,,Wat most je dat an iedereen dadelijk over-klessen ?'' babbelde de jongen, toen-ie 'r als van ouds boven goeie nacht kwam zeggen : ,,ken jij geen geheim meer voor je houen ?"
,,En of 1” sprak ze met 'n tikje verdronken berouw.
,,Ik ben,” fluisterde-ie bij haar in 't dek : „ik ben .— op Friedel verliefd . . . ."
,,Most ze daarvoor je nagels knippen ?'' zei ze, in z'n starende ogen kijkend.
„Zal je 't niemand zeggen ?”
„W"at is verliefd V’ vroeg ze, 'r zo naast, of-ie Engelse woorden uit ’t Leerboek zee.
,,Ik ga met 'r trouwen, en dan kom jij bij ons in wonen . . . ."
„Jakkes 1" zei ze, z'n enge hand met de getie-toeweerde nagels —- zo as zij 't uitsprak was ’t — wegduwend : „jakkes, jongen 1"
83